Ad Astra เป็นภาษาละตินแปลว่า “ไปสู่ดวงดาว” เล่าเรื่องของตัวละครรอย คลิฟฟอร์ด ที่ต้องท่องอวกาศกว่าพันล้านไมล์ไปสู่ดาวเนปจูนเพื่อตามหาพ่อที่หายไปกว่า 20 ปี และเพื่อไขปริศนาที่อาจนำพามนุษย์สู่คราวดับสูญ
นี่เป็นหนังที่ตัวอย่างหลอกลวงพอสมควร ในขณะที่ตัวอย่างเลือกนำเสนอฉากแอ็คชั่นสุดระทึกบนรถโรเวอร์บนดวงจันทร์เป็นฉากเปิด แต่จริงๆ มันเป็นเพียงฉากเล็กๆ ฉากหนึ่งในหนังเท่านั้น แถมมันก็ไม่ได้ระทึกอะไรเท่าไหร่ด้วย ตัวหนังจริงๆ แล้วเป็นหนังที่ดำเนินไปอย่างเนิบช้า พาผู้คนจมดิ่งไปในความสวยงาม แต่อ้างว้างและโดดเดี่ยวของอวกาศ และจมดิ่งไปในจิตใจตัวเอกของเราด้วย เอาเข้าจริงหนังแอบน่าเบื่อและชวนง่วงพอสมควรในช่วงกลางเรื่อง แต่สามารถชดเชยด้วยภาพแสนวิจิตรตระการตา รวมถึงเมื่อหนังพามาถึงบทสรุป ตัวบทสรุปเรียกว่าคุ้มค่าพอกับการเดินทางที่ของหนังที่ผ่านมา
ตัวหนังนั้นเข้าขั้นเป็นหนังอาร์ตเลยทีเดียว ใครหวังว่าจะได้ดูหนังที่ดูง่ายๆ แอ็คชั่นตูมตาม หนังจับพร้อมความสนุกและบันเทิงใจอาจจะต้องผิดหวังกับหนังเรื่องนี้ เพราะหนังจะพาเราเข้าสู่ชีวิตอันมืดหม่นของพระเอกที่ปิดกันตัวเองจากความสัมพันธ์ทุกชนิด และการเดินทางในครั้งนี้จะพาเรากับเขาไปเผชิญกับความจริงต่างๆ มากมาย ความจริงที่ถูกบิดเบือนเหมือนตัวตนของเขา ซึ่งน่าตลกสิ้นดีที่ต้องอาศัยการเดินทางที่ทั้งเสี่ยงอันตราย ที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย ที่ใช้ระยะทางมากมายจนถึงขอบระบบสุริยะเพื่อที่จะเข้าใจสิ่งที่ใกล้ตัวเขามากที่สุด นั่นก็คือตัวเขาเอง
ด้วยความสวบงามของหนังเรื่องนี้ ก็ทำให้นึกถึงหนังอย่าง 2001: A Space Odyssey อยู่บ้างเหมือนกันนะ
